Winne en schilderen

Schilderen en tekenen doe ik mijn hele leven al. Als kind tekende ik hele kantlijnen vol tijdens de lessen, die me toch verveelden. Ik tekende gezichtjes van kleine meisjes, poppengezichten. Grote verbaasde ogen hadden ze, met lange wimpers. Ogen die om zich heen keken, die wisten.

Gelukkig is mijn stijl sindsdien veranderd. Na de middelbare school mocht ik van mijn ouders niet naar de kunstacademie. Ze vonden dat te gevaarlijk, zoals ze eigenlijk alles te gevaarlijk vonden. Natuurlijk waren kunstacademies toen ook plaatsen voor hippies en.....drugs!!

Ik werd naar een leraresopleiding gestuurd, waar ik veel over tekenen leerde, over kleuren en perspectief, over psychologie en lesgeven. Later, oud genoeg om zelf mijn beslissingen te mogen maken, ben ik toch nog naar die kunstacademies gegaan, in verschillende steden en landen. Antwerpen, Lier ( België) en Wenen. Mijn eerste tentoonstelling had ik in Lier, waar ik bijna al mijn - toen impressionistische - schilderijen verkocht.

Daarna veranderde mijn stijl weer, en werd vrij van de dingen die ik geleerd had. Ik maakte een doolhof, samen met andere schilders en schilderessen, en met mensen die van constructies wisten. Het doolhof ging over macht. De macht van mannen over vrouwen, maar ook allerlei andere vormen van macht. Je begrijpt dat de bedoeling was om macht aan te kaarten. Ik was feministe, maar wel van de zachtere lijn. Met het doolhof trokken we door het hele land. Het was geweldig.

Ik ging naar de grafische school, heb die ook afgemaakt. Ik vond die combinatie van tekenen, schilderen, letters en structureren, leuk. In die tijd schilderde ik gezichten van Latijns Amerikaanse vrouwen, waar ik intussen ook geweest was. Ze waren erg triest, die gezichten.

Toen kwam er een tijd waarin het me niet lukte om te schilderen. Ik wilde het wel, maar het ging gewoon niet. Ik heb een heleboel therapieën gedaan, eerst de meer geijkte, later de spirituele, want het ging niet goed met mij. Ik werd langzaam beter en tijdens mijn opleiding aura healing en reading kwam ik een paar vrouwen tegen die het hadden over het maken van healing-schilderijen. Door de schilderijen die wij zouden maken, zouden helende energieën stromen naar de mensen, die ervoor kwamen te staan. Licht stromend door mijn schilderijen, het leek me te gek, en ook precies dat wat ik wilde doen.

Ik begon dus eindelijk, na een jaar of tien, weer te schilderen. Mijn stijl werd weer eens compleet anders, ik schilderde nu dolfijnen en grote bloemen, gebruikte veel uitbundige kleuren, ik stroomde mee op de energieën van het licht wat door mijn schilderijen mocht schijnen. Ik was toen nog wel een beetje bang voor wat mensen erover zouden zeggen, of ze me niet raar zouden vinden. Ik was zelf nog niet gewend aan mijn nieuwe ideeën en nieuwe spiritualiteit. Ze zouden me misschien wel gek vinden. Maar aan de andere kant..... Sindsdien ben ik behoorlijk gegroeid. Het was natuurlijk ook een hele tijd geleden dat ik geschilderd had en ik was weer eens met een hele nieuwe stijl begonnen. Maar kijk eens hoe ze er nu uitzien! Voel ook het licht wat erdoor heen stroomt.